یکی بود یکی نبود....

تنهاترین

          یکی بود... یکی نبود .
یک مرد بود که تنها بود .
یک زن بود که او هم تنها بود .
زن به آب رودخانه نگاه می کرد و غمگین بود .
مرد به آسمان نگاه می کرد و غمگین بود .
خدا غم آن ها را می دید و غمگین بود .
                               خدا گفت :
شما را دوست دارم.
پس همدیگر را دوست بدارید .
و با هم مهربان باشید
مرد سرش را پایین آورد .
مرد به آب رود خانه نگاه کرد و در آب زن را دید
زن به آب رودخانه نگاه می کرد ... مرد را دید .
خدا به آن ها مهربانی بخشید و آن ها خوشحال شدند .
خدا خوشحال شد و از آسمان باران بارید .
مرد دستهایش را بالای سر زن گرفت تا خیس نشود .
                                               زن خندید ...
خدا به مرد گفت :به دست های تو قدرت می دهم تا خانه ای بسازی
و هر دو در آن زندگی کنید .
                                               مرد زیر باران خیس شده بود .
زن دستهایش را بالای سر مرد گرفت.
مرد خندید ...
                               خدا به زن گفت :
به دستهای تو همه ی زیبایی ها را می بخشم
تا خانه ای را که او می سازد زیبا کنی
مرد خانه ای ساخت و زن خانه را گرم کرد ، آن ها خوشحال بودند
                                                          خدا خوشحال بود .
یک روز ،زن پرنده ای را دید که به جوجه هایش غذا می داد
دست هایش را به سوی آسمان بلند کرد ،
تا پرنده میان دستهایش بنشیند .
                 اما پرنده نیامد ...
و دست های زن رو به آسمان ماند . مرد او را دید .
کنارش نشست و دست هایش را به سوی آسمان بلند کرد .
خدا دست های آن ها را دید که از مهربانی لبریز بود .
فرشته ها در گوش هم پچ پچی کردند و خندیدند .
خدا خندید و زمین سبز شد .
                    خدا گفت :
از بهشت شاخه ای گل به شما خواهم داد .
فرشته ها شاخه ی گلی به دست مرد دادند .
مرد گل را به زن داد.
و زن آن را در خاک کاشت .
    خاک خوشبو شد .
پس از آن کودکی متولد شد که گریه می کرد .
زن اشک های کودک را می دید و غمگین بود .
فرشته ها به او آموختند که چگونه
طفل را در آغوش بگیرد و از شیره ی جانش به او بنوشاند
مرد ، زن را دید که می خندد .. کودک را دید که شیر می نوشد .
خدا شوق مرد را دید و خندید .
          وقتی خندید
پرنده باز گشت و بر شانه ی مرد نشست .
                                        خدا گفت :
با کودک خود مهربان باشید تا مهربانی را بیاموزد
راست بگویید تا راستگو باشد .
گل و آسمان و رود را به او نشان دهید تا همیشه به یاد من باشد
روزهای آفتابی و بارانی از پی هم گذشتند .
زمین پر شد از گل های رنگارنگ و لابه لای گلها
پر شد ازبچه هایی که شاد دنبال هم می دویدند .
خدا همه چیز و همه جا را می دید .
می دید که زیر باران مردی دستهایش را بالای سر زنی گرفته
                                                     تا خیس نشود .
زنی را دید که گوشه ای از خاک
با هزاران امید شاخه گلی می کارد .
دستهای بسیاری را دید که به سوی آسمان بلند شده اند .
و پرنده هایی که ...
خدا خوشحال بود .
چون دیگر غیر از او هیچکس تنها نبود .

[ و در باره کسانى که از جنگ در کنار او کناره جستند ، فرمود : ] حق را خوار کردند و باطل را یار نشدند . [نهج البلاغه]


	سرگردون